segunda-feira, 19 de janeiro de 2009

A desgutaçon ao alcance di todos

Caxias do Sul, 19.01.2009
A desgutaçon ao alcance di todos
Non se pode freqüentar un ristorrante e pedir vinho sem que un entendido pule sobre seu copo e comece a discursar sobre as qualidades e defeitos do vinho. O entendido é un suzeito que diz que sabe mais que tu e pode colocar no cinelo un vinho que tu tá gostando ou entón, pode ficar horas divagando sobre una bosta dun vinho que é una tinta braba ou cosa pior. Para se protezer desse indivíduo desqualificado é que vomo screver un breve guia da apreciaçon do vinho.
Em primeiro passo, non complique o que é simples. Bebê vinho é una cosa simples e non deve ser un ato solene. Moltos países adiantados chegam a misturrar gelo ou água na horra di bebê pra matar a sede. Se realmente quiser apreciar un vinho, reserve un momento e non encha o saco de tutto mondo. Qual é o melhor vino? O melhor vinho - segundo o mestre Adolfo Lona - é aquele que nos dá prazer ao bebê-lo, caro ou barato, tinto ou branco, nacional ou estrangeiro. A questa bella frase, acrescento un adendo: se tu me gostar di vinho doce tu está fora! Vinho doce é o fim!
Para iniciar una apreciaçon mais ou menos séria, temos que ter em mente algunas cosas. O melhor momento di degustar un vinho é antes das refeições, aí pelas 11 da matina. Non só por causa da luz do sol, ma também perché tuo paladar estará limpo. Non adianta querê degustá vinho dopo una feizoada ou bacalhoada. Doces, charrutos, cigaros e altras cosas que tu (TU!) me põe na boca, podem alterrar tuo paladar.
Basicamente, devemos fazer tre avaliaziones pra vê se un vinho presta: Análise Visual, Olfativa e Gustativa. A visual é molto importante. Una taça di cristal é fundamental. Pegue pela haste. Non me bote questos dedon engraxado na taça, porco zio! Observa a cor, a intensidade e a tonalidade. Un vinho di cor intensa é aquele que a luz non passa ton facilmente como um vinho com pouca intensidade. Os tintos bons normalmente tem corres intensas e os brancos, ao contrárrio, devem ser transparrentes. A tonalidade da cor é un indicativo da idade do vinho. Os tintos jovens tem corres vermelho e violetas e com o passar do tempo von mudando suas tonalidades para rubi e por fim tons larranzas e atizolados quando véchios. Un tinto molto larranza pode significar un vinho vencido, broxon ou mal conservado. Cuidado! Vinhos tintos maduros son vermelho-rubi. Zá os brancos, quando mais claros, límpidos, melhor. Vinho branco deve ser guardado na memórria e se for ficando molto
amrrelon... hunnnmm, sai fora. A viscosidade é altro dado importantíssimo. Ali se observa o teor di álcool e glicerrina na formaçon dos arcos que gotezam. Quanto mais grossos e consistentes esses arco, mais melhor di bão.
A análise olfativa é, nada mais nada menos, que enfiá o naso na taça. Devagar, narrigudo! Primeiro una narina e dopo altra. Dê una chacoalhada (na taça, imbecile!) e cheire di novo. A fineza do aroma deve ser julgada. O conzunto de aromas deve ser agradável, fresco e delicado nos vinhos brancos e complexo nos tintos. O olfato é un sentido spetacolare. Non se constranja de cheirar aquilo que vai pôr na boca. Un tinto nos traz aromas e fragâncias di cheirros vegetais, animais, florais e altras coisas como tera molhada, rosas, maçã verde, pimenton, chocolate, madeira, etc.... A intensidade é un predicado do aroma. Vinho com pouca intensidade aromática, normalmente non é grande cosa.
A análise gustativa é per fine, a gran finale. Non é tomá un golón e deu! Tome un golzinho e deissi cair pelas papilas da tua língua. Sin, senhor. Tua língua!! Que órgão extraordinárrio é a língua! É ali que estón todas as células da sua sensibilidade gustativa. É aí que tu vai ver se o vinho é ácido, doce, seco. Una sensaçon singular é a da adstrinzência. Ela é resultante, nos tintos, da presença di taninos, que fazem com que tua boca perca momentaneamente a viscosidade. Un bom tinto deve ter suos taninos amaciados - non na porrada - ma com alguns anos di descanso. A análise gustativa é um exercício di imazinaçon e livre pensar. Cada um imazina e sente gostos que von do carvalho, chocolate, baunilha, frutas vermelhas, temperos, carnes e altras cosas nos tintos. os brancos son mais herbáceos e frutados. Pra encerrá tem o retrogosto. É una sensaçon que aparrece dopo ter engolido. É por ali que se pode dar una presson de equilíbrio e harmonia ou non.
Para entender melhor questo complexo e incrível universo, nada melhor do que a prática. E principalmente, faça o que io digo e non faça o que io faço: Beba com moderaçon!!!
radicci

Nenhum comentário:

Postar um comentário